Ρεβιθάδα Σίφνου (Αναμνήσεις του Σιφνιού chef Νίκου Νερούτσου)        

.

Ρεβιθάδα Σίφνου (Αναμνήσεις του Σιφνιού chef Νίκου Νερούτσου)        

.

Μια κυριακάτικη ιστορία θα σας πω…

Μια μέρα του χειμώνα κάπου στο 1987.

-Νίκο φέρε το τσικάλι* για τα ρεβύθια είναι πάνω στην καλαμωτή*.

Φώναξε η μάνα μου και έτρεξα να το πάρω να της το δώσω.

Μέσα σε μια λεκάνη είχε βρέξει από το προηγούμενο βράδυ με βρόχινο νερό από την στέρνα μας τα ρεβύθια, που είχαν φουσκώσει και ήταν έτοιμα να τα βάλει στο τσικάλι!

-Πάρε δυο τρία κρομμύδια μεγάλα και καθάρισέ τα μου και πιάσε και το λάδι από το ντουλάπι, αλάτι, πιπέρι, την δάφνη και φέρτα μου να στα ετοιμάσω, να τα πας στον φούρνο. Α ξέχασα, ανέβασέ μου και με την σίγκλα* λίγο νερό από την στέρνα* για να τα γεμίσω.

Γρήγορα, γρήγορα λοιπόν έτρεχα να της φέρω τα υλικά για να ετοιμάσει το τσουκάλι, απορημένος πάντα, πώς με τόσο λίγα υλικά, αυτό το φαγητό γινόταν τόσο μα τόσο νόστιμο κάθε φορά.

-Μάνα γιατί βάζεις τόσο πολύ λάδι ;

– Για να χυλώσουν και να γίνουν ακόμη πιο γευστικά Νίκο μου.

-Έτοιμο Νικόλα πιάστο προσεχτικά και πήγαινε το στου Καρλή και αύριο μετά την εκκλησία να πας να το πάρεις.

 Ήταν πια απογευματάκι όταν έφτανα στο φούρνο του κυρίου Καρλή και έκπληκτος αντίκριζα ίσαμε 50-60 τσικάλια ρεβύθια έτοιμα να φουρνιστούν.

– Κύριε Νικολό πω πω!

Όλα αυτά θα ψήσετε τώρα, μέχρι αύριο το πρωί;

– Ναι Νικόλα μου όλα αυτά, συν και τις κουλούρες.

– Μπράβο σας κύριε Νίκο καλά ψησίματα λοιπόν. Θα έρθω αύριο μετά την εκκλησία να τα πάρω.

– Ναι αγόρι μου θα στα έχω έτοιμα, κάτσε να γράψω και με την κιμωλία το όνομά σας μην τα μπερδέψουμε με τα τόσα άλλα τσικάλια.

Κυριακή πρωί σχεδόν πριν ο παπάς πει  καλά καλά το «δι’ευχών» εγώ ήμουν ήδη στον φούρνο του Καρλή, είχα πιάσει σειρά και περίμενα τα ρεβύθια και την ζεστή κουλούρα!

-Έτοιμα Νικόλα μου καλοφάγωτα.

Έφτανα σπίτι είχε δεν είχε πάει 10 το πρωί και το μεσημεριάτικο τραπέζι είχε στρωθεί ήδη και όλη παίρναμε θέση στις καρέκλες μας για να φάμε.

Το μενού λιτό αλλά γευστικότατο, περιελάμβανε την ρεβιθάδα φυσικά, ελιες, μανούρα γυλωμένη τηγανιτή, αγγουροσαλάτα με λίγο ξυδάκι, κρεμμυδάκια κομμένα στα τέσσερα  και μπόλικα λεμόνια, καθώς ρεβύθια χωρίς  λίγο στημένο λεμονάκι δεν λέει.

Το φαγητό λοιπόν  είναι μνήμες παιδικές. Μ’αυτές μεγάλωσα και προσπαθώ κάθε φορά αντλώντας εικόνες από το παρελθόν να τις φέρω στο σήμερα!

Η μαγειρική εξελίσσεται, προχωράει σαν την τεχνολογία πρέπει να την ακολουθείς, στεκόμενος πάντα όμως  σε εκείνο το σπιτικό φαγητό της μάνας, της γιαγιάς, του ξυλόφουρνου. Με αφετηρία λοιπόν το τότε, χτίζεις με μεράκι και αγάπη τις εικόνες και τις γεύσεις του σήμερα. Αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ.

.

Ο Chef Νίκος Νερούτσος είναι ιδιοκτήτης του «Cayenne Restaurant – Art Gallery» στην Απολλωνία Σίφνου

*Τσικάλι: το πήλινο σκεύος για την ρεβιθάδα

*Καλαμωτή: ραφιέρα φτιαγμένη από καλάμια κρεμασμένη από το ταβάνι.

*Καρλής: ο φούρναρης της γειτονιάς μας

*Κρομμύδια: τα κρεμμύδια

*Σίγκλα: ο κουβάς που ρίχναμε στην στέρνα – πηγάδι για να πάρουμε το βρόχινο νερό

.
.

.