Ω Παναγιά Χρυσοπηγή! – Το πανηγύρι στον “Θαλασσοβράχο”

Ω, Παναγιά Χρυσοπηγή!
Το πανηγύρι στον “Θαλασσοβράχο”

.

(του Αλκιβιάδη Ν. Λεμπέση)

Μπορεί φαινομενικά να έληξε η πρώτη φάση των υγειονομικών περιορισμών του κορωνοϊού και όλοι να είμαστε μέσα στην «καλή χαρά», χωρίς τους απαράδεκτους εξ άμβωνος άνωθεν διαχωρισμούς ανάμεσα σε εμβολιασμένους και απόκληρους ανεμβολίαστους. Μπορεί να ανεχώρησε για άλλες Κρητικές ενορίες η ακατονόμαστη ιερατική «πέτρα του σκανδάλου» που η Σιφνέικη κοινωνία είχε την ατυχία (κατά την γνώμη πολλών) να γευτεί για ένα σύντομο αλλά καθοριστικό χρονικό διάστημα.

Έμειναν όμως πίσω τους τα επίχειρα μιας εμπορευματικής νοοτροπίας, που θεωρώ πως έχουν ήδη αναπότρεπτα σημαδέψει την πολιτιστική μας παράδοση και το θρησκευτικό μας συναίσθημα, άρρηκτα (για την ώρα) συνδεδεμένα μεταξύ τους εδώ στην Σίφνο. Για να μην σκανδαλίσω περισσότερο το χριστεπώνυμο πλήρωμα με φωτογραφίες, δεν θα αναφερθώ στην υιοθέτηση μιας εναλλακτικής θείας «εικόνας» ή στην λατρευτική φωτοτυπία της. 

Αναφέρομαι όμως στο φετινό πανηγύρι της Χρυσοπηγής μας, της παρηγορίας όλων ημών που Την σεπτυνόμεθα. Ένα πανηγύρι Παγκυκλαδικού χαρακτήρα, που το βρήκαμε από τους προγόνους μας και που (ίσως αφελώς) εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως θα παραδώσουμε στους επερχόμενους. Ένα πανηγύρι για το οποίο έχουμε γραπτές μαρτυρίες πως συνεχίζεται πανομοιότυπα εδώ και 350 χρόνια, από το 1670 τουλάχιστον, με τον ίδιο λίγο-πολύ τρόπο που το έχουμε γνωρίσει. Ένα ανοιξιάτικο πανηγύρι όπου η θαυματουργή πίστη προσελκύει επισκέπτες προσκυνητές, κάθε χρόνο την παραμονή της Αναλήψεως, ήδη 200 ολόκληρα χρόνια προτού αυτό της Τήνου έλθει στο προσκήνιο. Εθνική εορτή και αργία στην Σίφνο με Βασιλικό -μάλιστα- Διάταγμα του 1964. Με τιμητικές παρουσίες και θεσμικές τυμπανοκρουσίες, με λιτανείες, με παραδοσιακό Δείπνο Αγάπης, με πάνδημη συμμετοχή, με «πανηγυράδες»…

Ω Παναγια Χρυσοπηγή (αρθρο)

Ω, Παναγιά Χρυσοπηγή! – Το πανηγύρι στον “Θαλασσοβράχο”