Ἀντί Ἐπικηδείου {εἰς μνήμην Γιάννη Ξανθάκη (Κουτσουνᾶ)}

Ἀντί  Ἐπικηδείου {εἰς μνήμην Γιάννη Ξανθάκη (Κουτσουνᾶ)}

.

Ἀθῆναι, 2^α Ἰανουαρίου 2018
.

Ἀγαπητέ μας Γιάννη,

Στήν ὓστατη ὣρα τοῦ ἀποχαιρετισμοῦ σέ ξεπροβοδίζομε μέ αἰσθήματα λύπης & ἒντονου συλλογισμοῦ.

Στό τελείωμα τοῦ ἒτους καί στήν ἀπαυγή τοῦ νέου, ἐδιάλεξες νά μᾶς ἀποχωρισθῆς γιά τήν Γειτονιά τῶν Ἀγγέλων. Ἑκεῖ, ὃπου θά ταλαντώνης τό δοξάρι σου χαϊδεύοντας τις χορδές τοῦ βιολιοῦ σου καί  θά εὐφραίνης τίς θεῖες καί τίς ἀνθρώπινες ψυχές τοῦ Παραδείσου.

Θά συναντήσης πολλούς ἐκεῖ ἐπάνω. Πρῶτα-πρῶτα, τούς παλαιούς περίφημους ὀργανοπαῖκτες συμπατριῶτες σου: τούς Ἀντιλαβῆδες, τόν Βιολᾶ, τό Σκουλί, τό Καμανάκι, τόν Πισσίτη, τό Πακιό, τόν Γιώργαρο, τόν Τρᾶο, τόν Βιολάτορα, τον Σουρτασήφη, τούς Ἀντώνη & Γιῶργο Ξανθάκη, τούς Γιάννηδες Κόμηδες (Νόνικος & Ράφτης), τόν Ἀπόστολο Ἀρμελινιό (Γιώργαρος), τόν Μουγάδη, τόν Γιάννη Χειμῶνα (Γαϊτά), τόν Ἀπόστολο Ἀβρανᾶ, τόν Γιάννη Γαλῖφο καί τόσους ἂλλους οἱ ὁποῖοι θά ἒχουν στήσει πανηγῦρι καί θά περιμένουν νά κοπιάσης. Σέ περιμένουν διότι εῖσαι ὁ τελευταῖος μεγάλος τῆς σειρᾶς τους.

 Ὃταν ἒπιανες τό δοξάρι & ἂρχιζες νά τραγουδᾶς, οἱ Σιφνιοί ἐξέχναγαν πόνους, κόπους, λῦπες & στεναγμούς καί μετουσιώνονταν σέ Βάκχους, Σειληνούς, Τίτυρους, Ναΐδες & Νύμφες, ὑμνώντας μαζί σου τόν Θεό, τήν φύση, τίς χάρες ἀλλά καί τίς ἀδυναμίες  τῶν ἀνθρώπων. Τί γλέντια ἒγιναν στά ἑβδομῆντα χρόνια πού διασκέδαζες τον κόσμο; Σέ πανηγύρια, σέ σπίτια, σέ Σωματεῖα, σέ ἐκδηλώσεις, σέ χορούς ἰδιαιτέρως τίς Ἀπόκριες μέ τίς καμῆλες. Κάθε παρουσία σου καί μία πανδαισία.

Ὃταν δέ, σέ τσιγκλοῦσαν νά  πῆς τά «Ἀπαγορευμένα», τότε γινόταν «σεισμός».

 Ἀρκοῦσε μία ὂμορφη γυναικεῖα παρουσία δίπλα σου καί ἂρχιζε το δοξάρι σου νά βγάζη φωτιές. «Σαλούβαρδοι», «Μαμουνάκια» καί οἱ ἂλλες πολλές ποιητικές ἰδιοκατασκευές σου ἒκαναν τό κοινό νά ἐνθουσιάζεται καί τό γλέντι νά ἐκτοξεύεται στό κατακόρυφο.

Στό γλέντι ἢσουν ἀσταμάτητος. Ὃλοι οἱ Σιφνιοί τῆς Ἀθήνας ὃταν θά ἒρχονταν στό ἀγαπημένο γενέθλιο νησί τους, τό πρῶτο πού θά ἐφρόντιζαν ἦταν νά κλείσουν ἓνα γλέντι μαζί σου. Θυμᾶμαι πού μᾶς ἒλεγες πόσο ὡραῖα περνάγατε με τον ἀείμνηστο Νῖκο Βερνῖκο-Εὐγενίδη πού κάθε καλοκαῖρι θά διασκέδαζε μαζί σου. Ἢσουν μία ἀπό τίς Σιφνέϊκες ἀδυναμίες του, ὃπως καί τόσων ἂλλων ἐπώνυμων Σιφνιῶν.

Ἀξέχαστα θά μᾶς μείνουν τά γλέντια που διοργανώναμε μέ τον Σύνδεσμο Σιφνίων, τόσο μέ τον ἀείμνηστο πατέρα μου ὃσο καί μ’ ἐμένα ὡς Προέδρους, τόσο στοῦ Φραντζέσκου (Φασόλη) τήν ταβέρνα στόν Πλατύ Γυαλό, ὃσο καί στήν Παναγία τοῦ Βουνοῦ. Τά δύο τελευταῖα γλέντια μας το 2010 & τό 2013 μαζί μέ τόν π. Στρατῆ Συρῖγο στό βιολί, τόν Ἀπόστολο Ραφελέτο & τόν Ἀπόστολο Ἁβρανᾶ στο λαοῦτο, ἦταν μεθυστικές πανδαισίες πού θά μᾶς μείνουν βαθιά χαραγμένες ἀναπολώντας τις συχνά ἀκούγοντας τις, ἀφοῦ φροντίσαμε νά τίς ἠχογραφήσωμε. Μερικές φωτογραφικές στιγμές ἀπό αὐτές τίς ἐκδηλώσεις, ἀναρτῶμε σήμερα μαζί μέ τό μικρό αὐτό ἀφιέρωμα, καθώς καί ἓνα ἠχογραφημένο κομμάτι τῆς ἐκδηλώσεως τοῦ 2010.

Κλείνοντας τήν μικρή αὐτή ἀναδρομή, νά συλληπηθῶ τήν Βάγια καί τά ἀγόρια σου προτρέποντάς τους νά σέ θυμοῦνται πάντα γι’ αὐτό πού πραγματικά ὑπῆρξες, ἓνας  Σειλινός πού γλύκαινες τις ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί ἒδιωχνες τήν λύπη ἀπό τήν μίζερη ζωή μας.

.

Ἀντώνιος Γ. Ζαμπέλης

Πρόεδρος τοῦ Συνδέσμου Σιφνίων

.
.

Ηχογραφημένο κομμάτι από την εκδήλωση του Συνδέσμου Σιφνίων στην Παναγία του Βουνού (2010)

.
.

.

.

.

.

.

.

.